فصـــل خـــزان مـــن پاییـــز پاییـــز اســـت

جملاتی زیبا از دکتر شریعتی

هی  با خودم فکر می کنم   که چگونه ا ست؟ ما  در این سر دنیا   عرق می ریزیم  وضعمان این  است و آنها در آن سر دنیا عرق میخورند وضعشان   آن است نمی دانم مشکل  در نوع عرق   است  یا نوع ریختن و خوردن ؟        زخمی بر پهلویم هست  روزگار    نمک می پاشد و من پیچ وتاب میخورم    همه گمان می کنند من می  رقصم     دکترعلی شریعتی

پ.ن: دوست وهمکار عزیزم  زهرای نازنینم در بیمارستان بستری است برایش  دعا کنید 

می بنــــدم دو چشــــمـــم را

گـــاه می بــــندم دو چشــــمم را بــــه رویِ  تــــــــمام هـــــــراسهای خـــویـــــــــش   و در ایـــــن ندیدن اســــت کــــــــه دلــــــــم  را  مـــــی نـــــــوازم   آرام آرام و لــــــــــــبریز   می شــــــــود  جــــامِ دلـــــــم  از شـــــراب کهنـــــــــــه ای      کــه  مســـتی اش مــــــدام اســـــت و   صـــــــبحش  بـی  خُــــــــمار گــــــاه   چه سرخوشـــم با نــــوای ســــــاز   خویش که جز خـــودم هیـچکس    بــه آن گوش نـمــی دهــــد   صـــــــــدایی کــــه تا   نفـــــــــس  مـــــــی کشــــــــم در سـینــــــه ی مــن   اســـت ومـــن می خــوانم تمــــــــــام   نــــا گفـــــــــته هایم  را هـــــمراه   ایــــن نـــــــوا  مــــــــن   می خــــوانم همراه   ایــــــن نـــــــــوا ..     رازهـــــــــایِ پنـــــــــــهانِ خــــــــــویش

 

تقدیم با مهر

انســـــــــــــان به انـــــــــــــــدازه ای   کـــــــــه     به مرحـــــــــــــلة انســــــــــان بودن    نـــــــزدیک می شـــــــــود ،    احســـــــــــاس تنهــــــــــــــایی بیشتری   مـــــــــی کنـــــــــــــد .    دکتر علی شریعتی

من امشب بغض تلخم را شکستم

شبی که رفتی در خیابان نشستم                      گریه کردم... از غم دردی که دیدم بی تو هستم   گریه کردم...   خواستم از آرزوهای دلم حرفی بگویم...  چون نبودی باز با یادت نشستم   گریه کردم... از غرورم کوه ها را زیر پایم می نهادی...  من برایت این غرورم را شکستم   گریه کردم... گرچه لبخندی زدم گفتی «خداحافظ»   ولی من... تا تو رفتی عقده ی دل را گسستم   گریه کردم...       چو در پس کوچه های چشمم امشب            ندیدم رد پایت گریه کردم

سفر

مدتی است  فــــــــــــــــــڪـرم

درد مــــــــــــــی ڪـــــــــــــــــــــند...

دڪـتـرها می گوینــــــــــد : تــــــــــوده ای از

حـرفـهــــــــــــای ناگـفـتـــــــــــــــه در ســــــــــر دارم..   

پ.ن: برای مدتی از خاطرات کهنه ام دور می شوم وبه مسافرت می روم  

یاد دوستان در خاطر ومهرشان در دل ماندگار است  

اگه سنگم اگه دلتنگم ....

وقتی از چشم تـــــــــو افتـــــادم دل مستـم شکست

       عهد و پیما نـــــی که روزی با دلت بستـــم شکست

               ناگهان- دریـــــا! تو را دیـــــدم حواسم پـــــرت شد

                    کوزه ام بــی اختیــــــار افتـــــاد از دستــم شکست

                         در دلم فریــــاد زد فرهــــاد و کوهستــــان شنیـــــد

                              هی صدا در کوه،هی"من عاشقت هستم"شکست

                                     بـــعد ِ تــــو آییـــنه های شعر سنگم میـــــزنــنــد

                                           دل به هر آیینــــه،هر آیینـــــه ایی بستـــم شکست

                                               عشق زانـــــو زد غرور گـام هایـــــم خـــــــرد شد

                                                     قامتــــــم وقتــــــی به انـــــدوه تو پیوستم شکست

                                                          وقتی از چشم تـــــو افتـــــادم نمـیدانـــــم چـــه شد

                                                                پیش رویت آنچه را یک عمـــر نشکستم شکست

                                                                                                      نجمه زارع

پ.ن: خداحافظ ای ماه غفران و رحمت  خداحافظ ای ماه عشق و عبادت خدایا خیلی سعی کردم قدر این مهمونی رو بدونم ولی بازم احساس می کنم نتونستم...

عید فطر؛ روز چیدن میوه های شاداب استجابت مبارک باد

«اللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَةِ وَ فی کُلِّ ساعَةٍ وَلِیّاً وَ حافِظاً وَ قائِدا ‏وَ ناصِراً وَ دَلیلاً وَ عَیْناً حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَک َطَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً»

من شرمنده ی شما هستم

شاخه سبز گلی شکست نه که تاب تحمل زلزله و باد نداشت شاخه سبز گلی شکست نه که قدرت سختی پولاد نداشت شاخه سبز گلی شکست نه که تاب و توان سوز و سرما نداشت شاخه سبز گلی شکست نه که حسرت و فریاد نداشت شاخه سبز گلی شکست نه که سرسبزی و دل برنا نداشت شاخه سبز گلی شکست نه که مهر کسی به یاد نداشت شاخه سبز گلی شکست نه که شوق زیستن به دنیا نداشت شاخه سبز گلی شکست نه که امید به فردای شاد نداشت شاخه سبز گلی شکست نه عمری به اندازه صاد نداشت شاخه سبز گلی شکست چونکه او فرصت تاخیر گروه امداد نداشت شاخه سبز گلی شکست چونکه او دگرخانه ای در زغن آباد نداشت                     شاعر: مرتضی(افسانه)

زغن آباد :
دهی از دهستان اوزوم دل در بخش ورزقان شهرستان اهر

     پ.ن: خدمت تمام عزیزان هموطن از جمله  آقای رضا بیگ زاده(مهاجر) هموطن اهری

 و آقایمرتضی (افسانه) هموطن آذری زبان جان باختن هموطنان عزیز در زلزله ی آذربایجان را تسلیت عرض می کنم 

من از پرواز بی احساس می ترسم

من از آغاز می ترسم من از پرواز می ترسم من از آغاز یک پرواز بی احساس می ترسم! من از تکرار می ترسم من از انکار می ترسم من از تکرار انکار همین احساس می ترسم! من از سوختن نمی ترسم من ار ساختن نمی ترسم من از ساختن کنار سوختن احساس می ترسم! من از تاختن نمی ترسم   من از باختن نمی ترسم من از تاختن برای باختن احساس         می ترسم!  من از احساس می ترسم من از آغاز یک پرواز بی احساس واسه تکرار انکار دل حساس می ترسم! من از احساس می ترسم من از تاختن برای باختن احساس برای سوختن و ساختن کنار این دل حساس می ترسم! من از پرواز بی احساس می ترسم

شب قدر

شب پره ای جبین خورشید را شکافت ، به گمان خاموشی  

غافل از اینکه نور خدا هرگز خاموش نخواهد شد  

مهاجر(صهبانا) 

 

گرافیک : مهاجر (صهبانا) 

با تشکر فراوان از ایشان

!

شمع احساس

نشستم و چشم به جلوه های زیبای شعله ی شمع دوختم،زبانه ی آبی رنگ آن را که گویی هزاران حرف تازه با من داشت،می نگریستم و می شنیدم.می سوخت،می گریست،می گداخت و در برابرم ذوب می شد و هیچ نمی گفت،اما سراپا گفتن بود!در زیر این آسمان هیچ کس نمی  داندو نمی تواند بداندو درک کند  که من این شمع را که بر روی میز تحریرم برابرم نهاده بودم چگونه

می نگریستم هیچ کسی نمی داند و نمی تواند بداند که شمع در چشم من چه تصویری داشت. دکتر علی شریعتی

حوا بودن تاوان سنگینی دارد

دل من یه روز به دریا زد ورفت     پشت پا به رسم دنیا زد ورفت     پاشنه ی کفش فردا رو کشید    آستین همت وبالا زد و رفت  یه دفعه بچه شد وتنگ غروب   سنگ تو شیشه  فردا زد ورفت    حیوونی تازگی آدم شده بود    به سرش هوای حوا زد ورفت دفتر گذشته ها رو پاره کرد    نامه ی فردا ها رو تازد ورفت  زنده ها خیلی براش کهنه بودند     خودشو تو مرده هاجا زد و رفت دنبال کلید خوشبختی می گشت      خودشم قفلی رو قفل ها زد ورفت      هوای تازه دلش می خواست ولی   خودشو توی غبارا  زد و رفت

محمد علی بهمنی