آینه ی خیال

 

از هـم شـب آمـــد و غم ها مـرا در برگــرفـت              درد هـجرانت مرا هر لحظه در بسـتر گرفت 

تا که یاد آمدچه شبها عشـق ما را بـود و بس             باز هـم این دل سراغ شـانه ی دلـبر گرفت 

در فــراقت رنــــــج ها دیــدم دگــر تابـــم نبـــود             درد تنـهایی نفــس در سیــنه تا آخـر گرفت 

آمدم آن شب به کویت وای می دانی چه شد؟           دل تو را دید و فقط عشق تو زیـر سـر گرفت 

سوخـــتم در انـــــــتظارت ای تمـــــــــنایم بـــیا            زآتش عـشق تو دل سودای خاکستر گرفت 

        امیر سرآبادی 

پ.ن۱؛ریسمان پاره را می توان دوباره گره زد.دوباره دوام می آورداما هر چه باشد ریسمان پاره ای است شاید ما دوباره همدیگر را دیدار کنیم اما در آنجا که ترکم کردی هرگز دوباره مرا نخواهی یافت!
 

پ.ن.۲: به کسانی که پشت سرشماحرف می زنند بی اعتنا باشید! آنهابه همان جاتعلق دارند:

 پــــــشــــــت ســــــــرشـــــــما

پـای مـن خستــه از ایـن رفتــــن بـود

 

می شود بی تو از این شهر سفر کردن و رفتن             بی پــیامی به تو با قهــر گذر کــــردن و رفـتن 

می شــود صفحـه ی هر خاطـره را پاره نمـودن            می شود یاد تو را دست به سر کردن و رفتن 

مـی شـــــود دورتــر از ســـیطره تیــر نگـــاهــت       بــه بلــندای تـــو از دور نظـــر کـــردن و رفتــن 

می شود عهــد تو را مثل تو یکسویه شکستن          همه عمر به انــــدوه  تو ســـر کردن و رفتن 

می شــود به دریـــا زد و بیـــهوده شــــنا کـــــرد       بی هراس از شکم موج خــطر کردن و رفتـن 

ولی ای دوست به قرآن که حقـیقت به جز این است    

کــی شــود یک نفس از عشق حــذر کردن و رفتن   

پ.ن۱: رمز آرامش این است منتظر کسی نباشی که منتظرت نمی ماند   

پ.ن۲:یک روز یک جایی ،یک غریبه .می شود همان اتفاق ناخوانده زندگیت !که سالها به آرزویش نشسته بودی.اما او فاتحه ی کل زندگیت را یک جا می‌خواندو می رود ... !

تــو رفـــتی امـــا...

 

تو را من چشم در راهم شباهنگام

که می گیرند در شاخ «تلاجن» سایه ها رنگ سیاهی

وز آن دلخستگانت راست اندوهی فراهم؛

تو را من چشم در راهم. 

شباهنگام، در آن دم که بر جا دره  ها چون مرده ماران خفتگانند؛

در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام،

گرم یادآوری یا نه، من از یادت نمی کاهم؛

 تو را من چشم در راهم.  

نیما یوشیج  

پ.ن:ما فکـر می کنیـم بدتـرین درد ؛از دسـت دادن ِ کسـیه که دوستـش داریم !امـا …. حقیقـت اینه که :از دست دادن ِ خــودمـون ،و از یــاد بردن ِ اینکه کـی هستیـم ! و چقدر ارزش داریم ….گـاهی وقتــها خیلــی دردنــاک تـره … !!

حــــوای تــــــنها

حـــوا دوباره ســیب بچــین و گــــناه کـن   خــود را بــــرای رفتــنمان رو بــــراه کــن   ماطـردگشتیم چه اینــجا چه از بهشـت                حـوای مــن بــیا و دوبــاره اشتباه کـــــن    ایـــنجا که ظلـمت است تمام لحــظه ها               تــنها ترین ســتاره ی من فــکر ماه کــن   از طـعم سرخ بوسه ی ممـنوعه ات پرم              لبـریـزم از گــناه تــــو مـــــرا تبــــاه کـــن   اینـــــجا تـــمام ثانیــه ها لنـگ می زنـند               آن سـوی مـرگ خانـه ی دل را به راه کـن   برخـــــیز تا پیــــله تـــن پر زنـــیم و بـــعد              با هـــر ســپید خـــود غزلـم را سـیاه کـن   تا کــی گــریز و دلــهره و حسـرت و فـغان               حـــوا بیا دوباره ســیب بچــین و گــناه کـن                                     شاعر: بابــک تمـــیز

پ.ن ۱:به گوش خـدا برسانید... آدم  این حوا ســالهاست که رفــتـه است، این حوای تنــها را
برگردانید پیـــش خودش... بهشــتش را نمی خواهم، به جهــنــمش هم راضی ام.

پ.ن۲:آهــــای فلانی....!! تـــویـــی کــه مـی گـــفــتی : دیـــگه مـثـــل مـن پـیـــدا نـمــی کــنی !! واقــعــا فــکر مــی کــردی بــعــد از تــو، دنــبــال یـکـــی مـثـــل تــو مـی گـــردم؟؟