وقتــــی تــــو نیــــستی

حـیف از بهــار و پنجــره وقتــی تو نیستی                حیـف از بیــان خاطـــره وقتــی تو نیستی 

زل می زنــم به نقطــه تاریــــک پیـــش رو                هر شــب کنار پنجــره وقتــی تـــو نیستی 

حس می کنم به نقطه ی تـــکرار می رسند                    اندیشـــه های باکــــره وقتـــی تـو نیستی 

دارم فقــــط به دور خــــودم چـــرخ می زنم              روی محیــط دایـــره وقتــــی تــــو نیســـتی 

بهتــــر کــه همـــان بســـته بمــــاند تا  ابــد                 ایــن پـــرده های کــرکـره وقتــی تو نیستی 

نه با خیـــال غیــر تــو حتـــی نمـــی شــــوم             ســرگــرم یک مــذاکره وقتـــی تــو نیـستی  

                                                                   محسن چالاک  

 پ.ن ۱: اگــــــرمـیـخـواهــــــی بــــــه مــــــن تـکـیــــــه کـنــــــی , تـکـیــــــه کــــــن ... فـقـــــط بــــــدان کــــــه مــــــن , دیــــــواری تــــــرک خــــــورده ام ...!! تـحـمـــــل تـکـیـــــه دارم امــــــا ضــربـــــه را نـــــــه ....  

پ.ن۲ : مردمــی که فــکرشان آزاد نیســت هیچ گاه آزاد نخــواهند شد بلــکه به وسعــت تفــکرشان قفسـی دیگر را تجــربه خواهنــد کرد…!

هنــــوز در ســفرم بر مــــــدار احســـاســــات

 هنــــور از تو نوشتـــن برایـــم آســـان  نیست                   و هر چه گریه کردم بغـض رو به پایان نیست 

   هنــــوز در ســفرم بر مــــــدار احســـاســــات                  چه حیــف حال و هوایم شبـیه گرگــان نیست  

به گـــرد کعبــــه یکـــی در حریــم می رقصـــید                    کسی که برق نگاهش شبیه شیـطان نیست  

قضــــاوت هــمه با دیــــدگانشــان جـــور است                 و هیچ کـــس زگنـــاه خــــود پشـــیمان نیست 

کمـــی سبـــک تر از ایـــن مرزها عبـــور کنید                   میـان سیــــنه تان یک نفــر مسلـــمان نیست 

چگــــونه باید از ایــن جـــاده هـای درد گذشت                      که گوشها همـه بسته کسی به فرمان نیست 

هنـــوز گــــــــرد سفـــر را نشســته ام از تــــن                    که گفـته که خانه ی آدم شبـیه زندان نیست؟ 

     به جـــامه دان ســــفر عــــهد نـــامه ها داریـم                  اگر چــه هیــچ کسـی بر قرار و پیمان نیست 

     به خـــط خــــوش بنویســید ســر در این شـهر                 خوشـا به گـرگ که اصلا شبیه انسان نیست  

مرضیه اوجی

 پ.ن۱:عاشق را که بر عکس کنی می شود "قشاع" دهخدا را می شناسی؟ لغت نامه اش را که باز کردم نوشته بود"  قشاع " : دردی که آدم را از درمان مایوس می کند. 

  پ. ن 2: زندگی به من آموخت که آدم ها نه دروغ می گویند نه زیر حرفشان می زنند اگر صرفا چیزی می گویند احساسشان در همان لحظه است نباید روش حساب کرد. 

 

جوان ز حــادثه ای پـــیر می شــود گاهـــی...

زنان پارسی موجودات عجیبی هستـــند! مقـــاوم جلوه می کـــــــننددرحـــالی کــــه  

کوجکترین مشــکلات را دوام نمــی آورنـــد سـاده و زودباور جلوه می کننددرحالی که
هیــــچ دروغـــــی را باور نـمــــــی کنـــــندفراموش کـــار جلوه می کنند در حالــی که

هیــــچ اهانتی را فراموش نمی کنند تا زمــانی که مردی را عاشـــقانه دوست بدارند
آن زمان اشتباهاتـــش را می بینند اما فرامـوش می کننددروغ هایش را می فهمـــند 

 اما باور می کنند مشـــــکلاتش را می بینند اما دوام مـــی آورند زیرا که صــــــادقانه 

 عشــــق مـــی ورزند 

پ.ن ۱: اگر زن دیگــری مـــرد شما را دزدید هیچ انتقامی بدتر از آن نیــست که بگــذارید نگهـــش دارد. چــون مـــــــــردان واقعی دزدیده نمی شـــوند.( در مورد زنان هم صادق است) 

پ.ن ۲ :مهــــربان باشـــید زیرا در بلــــند مــــدت قوی ترین سـلاح مهـــربانی اســـــت

افســــانه ی سپیـــــد

 مـــــی دانــــم  اگر کثــــیف بشـــــوم راحــــت زندگــــی می کــــنم امــــــا ...

پ.ن۱:کــــاش انســــــانها همانقـــــدر که از ارتــفاع می ترســـــند کمـــــــی هم از پستـــــی  هراس داشتـــند  

پ.ن۲:این اولین بار نیــــــست که  گـــــــــریه می کنــم  امـــــــا..  ایــــــن اولیـــــن بار اســـت که گــــــــــریه آرامــــم نمی کــــــند می روم بخوابـــــــم کســــــی چـــه می داند شـــــاید فردا دردنیــــــای بهتـــــــــری چشـــــــم گشـــــــــودم...