ســــکوتم را نشـــنیده گرفتــــی

به تـــو می اندیشــــم 

به تـــو و تنـــدی طـــوفان نگاهـــت بر من 

به خــود و عشـــق عمیـــقت بر تن 

به تـــووخاطـــــره ها  

که چرا هیــچ زمانی من وتو ما نشـــدیم 

جام قلبم که به دست تو شکست  

من چرا باز تو را بخشیدم؟ 

به تـــو می اندیشــــم  

به تو کــه غرق در افـــکار خودی 

من در اندیشــــه ی افـــــکار تـــوام 

قانعـــم بر نگه کـــوته تو 

هر زمان در پی دیدار توام  

پ.ن۱: زن جنس عجیبی ست ! چشم هایش را که می بندی دید دلش بیشتر می شود دلش را که می شکنی باران لطافت از چشم هایش سرازیرمی شود.انگار درست شده تا روی عشـق را کـم کند. 

پ.ن ۲:ایستادن،اجبار کوه بود و رفتن سرنوشت آب؛ افتادن تقدیر برگ است و صبر،پاداش آدمی!
پس بی هیچ پاداشی حراج محبت کنیم که همه ما خاطره ایم…

شدم این روزها غمــخوار زهـــرا(س)

 

تمــــــام اهــــل عــالم دم گرفتــــند            به حال خــانه ی ما غــــم گرفـــتند

که روزی روزگــــــاری خانـــه ی مــا            صفــایی داشت آن را هـم گرفتـــند

به قلــب مادرم زخــــم فـدک خــورد           دل ریــش پــدر جانـم نمـــک خــورد

خرابــم شــد به ســر انــــگار دنــــیا           که پیش چشم من مادر کتک خورد 

ز چشمش سیلی کین سو گرفتــه           که حتــی از علـــی هـــم رو گرفتــه

خودم دیــدم که مـــادر زیر چـــــــــادر         دو دســــتی دســـت بر پهــلو گرفتـه 

شدم این روزها غمــخوار زهـــرا(س)         و مــــدیون ســــوال چشـــــــــم بابا

 وحید محمــــدی  

پ.ن۱:فاطمه زهرا(س) فرمود:رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلم) به من گفت: اى فاطمه! هر که بر تو صلوات فرستد، خداوند او را بیامرزد و به من، در هر جاى بهشت باشم، ملحق گرداند  

پ.ن۲:سالروز شهادت غریبانه مظلومه دو عالم بی بی دوسرا حضرت فاطمه زهرا (س) برشیفتگان عترت فاطمی ،مهر علوی و منتظران وصال فرزندش تسلیت باد

خنـــده های یـــخ زده قلــب های غــم زده

 

بــــاز هــــــم چشـــــــمان مــــن رنــــگ بـــــــــی خوابـــــــــــی شـــــــده
بـــــاز قلبـــــــــم شــــــــعله ی عشـــــــــــــق و بــــــــی تابــــــی شـــــــده

بـاز مــی خـوانــــم که مــــن خســــته ام از ایــــن هـــــمه دلــــــبسـتــگی
خـستـــه ام از زنـــدگـــی خســــــته ام از ایـــن ســکـــوت و بنـــدگــــــی 

بــاز بیــزارم مـن از تـکــرار شـب مـــی پــــرم آهــسته از دیــوار شـــب
مــی زنــم فریــاد و دســــتم در هـــوا مانـــده قلبــــــم زنــده در آوار شــب

شــــب شـروع بـی امــان گریــه هاسـت روز آغـاز دروغ خـنده هـاسـت
روز و شب اما چه فرقی میکند؟ آخر هر خــنده وقتی اشکی پابه پاســـت

باز نفرین بر دروغ خنده های بـی فروغ خنـده های پر فریـب و پـردروغ
خــنده هایـــــی از ســــــر دیوانگـــــی یا دروغیـــن مستـــــی و دلـــدادگـــی

باز بــاران دروغ می چــــکد از آســــــمان نغــــمه مـــی خــــواند بـه مــــن
مــــــاه و خـــورشــــیدی دروغ بـــــاز مـــــــــی تــــــابــــد بــــــه مــــــــــن 

پ.ن۱:سالها گذشت سالها نارنج ها گل دادند این همه سال خاطره شد اما تو خاطراتت را برای من جا گذاشتی.من هنوز خاطراتت را بغض می کنم و به انتظارم تا بدانی امانت دار خوبی هستم  

پ.ن۲:وقتــــی عشــــق فرمــــان می دهــــد،"محـــــال" سر تســــلیم فرود مـــــی آورد...

از بـــرای دیدنـــت تا کجــاها آمــده ام!!!!

 

از بـــرای دیدنـــــت بی صــــبر و حـــیران آمدم         چــون ردای زرد پایـــیز خرد و نـــالان آمدم 

آمــدم مهربانـــی را زدســـتت حـــس کنــــم         با هـــــزاران آرزو از کنـــــج رنـــــــدان آمدم  

چون شقایق در دلم غوغاو شور وحدت است         با ســبک بــــالان به قصـــــد جبـــران آمدم  

خـــیز از بــالای شـب مـاه شــب تــارم ببیــن         از برای عشـــق تو پاکـوب و رقصـــان آمدم 

جـان مـن از دوریـت اندر غــم هجــران منــــم          غرق در شوقت شدم در خان رندان  آمدم 

هستی ام را آن قمار چشم مستت درکشید         من نسیمم بهر تو چـون باد و طوفان آمدم 

ورطه عالـم به پیشت در نقـاب حسرت است         دیـــده دریا کـــرده ام با عــطر خــوبان آمدم  

مازیار کریمی( آرام) 

پ.ن۱:نیا باران زمین جای قشتگی نیست . من از اهل زمینم خوب می دانم که گل در عقد زنبور است ولی سودای بلبل دارد و پروانه را هم دوست می دارد 

پ.ن۲ :هــــر وقت نتوانســــتی کســـی را فرامـــوش کنی بدان  هـــنوز تو در خاطــرش هستـــی