لاشـــه ی عاشقــــــی ام... بی وفایی توســــــت

 چه طـــور شد بی وفـــایی یاد گرفتـــی؟            دل مــا رو شکـــسته فاب گرفتــــی؟ 

 تـــو این دنـــیا که عاشــق جـــا نـــداره              تو هـــم رفــتی منو تنــها گذاشــتی 

  زمــــونه بــی وفـــا نیســـت با وفایــــم               نکــن از قلـــب خـــود هــرگز جدایـــم 

بـــذار باشـــم تو اوج عاشـــقی هـــات             بخــوابم کنـــار بسـتر دلبستــگی هــات 

دلـــم تنــهاســت و تنـــهــاتــر نـــذارش              جـــدایـــی رو جـــدا از خـــود بـــذارش 

تــــو رفـــتی بی وفـــایی یـــاد گرفــــتی               دل مـــا رو به دســـت بـــاد گرفتــــی 

شـــدی ســاقی دلی را شـــاد کـــردی                 به دنیـــایی جدیـــد پــــرواز کــــردی 

     بـــیا دوری بــــــس کـــن بـــی وفـــــایم               

برایـت آغـــوش عشـق مــی گشـــــایم          

   ر. داودی  

پ.ن ۱ :مـــــــن عاشقـــانـــــه هایـــــــم را روی همیـــــــــن دیـــــــــوار مجـــازی می نویســــــــم  از لـــج خــــــــودم . که ترســــــــــیدم و نتــــــــوانســـــــــتم  ایـــــــن هــــا را واقعـــــــی بــه تو بگویم   

پ.ن ۲: گــــاهی وقــــت ها باید یــــقه احساســــتو بگــــیری بزنــــی تــــو گوشــــش بهــــش بگی تا   الان هرچی کشــــیدم به خاطــــر تو بوده ..

بعضــی نوشــــته ها انگــــار تو را نوشــته اند

 

 اهــــل کدامــین کــــوی درد آبـاد ایــن دفـــــتر           با گــریه هــابــم نــاگــهان افتــاده ایـــن دفـــتر 

از شهــــر تاریــک و عجیــبی دور مــــی آمـــد         بــا خــاطــرات کــــور مــادرزاد ایــــن دفــــــتر 

وقتــی قــدم میــزد خــدا ســاز غــزل را مــــن           فرصــت نمی شـــد بشنـــوم فریـاد این دفـــــتر 

دیدم رقم خـورده ست در من عشق طوفانــــی       دیــدم که جــان می گیــرم از میــلاد ایـن دفــتر  

از فصــل هــای  بــرگ ریـز عشـــق فهمیـــدم          زرد اســت چــون پاییـز استــبداد ایــــن دفتــــر 

یــک شــــب میــان خط خطـی هایش نوشتــــم        ایــن آخــرین برگ اسـت از غـــم باد ایــن دفتــر 

امــا نشــد تکـــرار شــد مــــوج غـــزل در مــن          دریــــا شــــدم در آبــــی آزاد ایــــــــن دفتــــــر

                                                                   اکرم بهرامچی 

پ.ن ۱: حـس خوبیـه ...به خـــودت مـــیای می بیـــنی ،به کســـی که رهات کـــرده و بدجـــور بهت ظلــم کــرده دیــگه نه نــیازی داری نه احساســی ولـــی اون داره از بـــی تو بـــودن مـــی مـــیره

پ. ن ۲: حــرفــی نیســت فقــط می نویســم رفـت آن احساسی کــه" تــو را دوســت می داشــت"

مــرام کهــنه را بردار و از پاییــز من رد شــو

ببـــار باران پاییــزی که چشمم فصـــل باران اســـت
بـــرای هجــــر آبـــان مـــاه عمــــر مـــن ؛
برای یـــک بغـــل پاییــــز مهرانگیــــز ... به وصـف نامنـظم هـای قلب او ،
من امروز از غزل الهام می گیرم
و امشب انتقــام از قلب پاک خــود  ...

 که چشمـم جور هر دوری و هر بی اطلاعی را
به دریـــایـــی فـــرو ریــزد ... ولی هر بار با این بارش آرام پاییزی
پـــر از مهـــر تـــو خواهــــم شــــد
پر از حس به همراه تو بودن ها

پ.ن1:ای دل بــــی ارزش .....! یـــــادبگـــــیر..... اگــــــر کســـــی بهـــــت گـــفت:دوســتـت دارم.... لــــزومـــا بــــه ایـــــن معـــــــنی نیســــــت که کـــــس دیگــــه ای رو  دوســـت نداره...خدایا روزگــــارت با مــــن و احســــاسم بد کــــرد  

پ.ن2: وقتــــی که می رفــــتی، بهار بود تابســــتان که نیامــــدی، پاییز شــــد پاییز که برنگشــــتی، پاییز ماندزمســــتان که نیایــــی، پاییــــز می مــــاند تو را به دل پاییــــزی ات فصلــــها را به هــــم نریز