تمــــــام ناتمــام من بی تـــو تمـــام می شـــود

 

   عشــــق آخر تیشـــــــه زد بر ریشــــه ام                 تیشـــه زد بر ریشـــه ی اندیشــــــه ام
    عشــق اگر این است مرتــد می شـــوم                 خوب اگـر اینست مـــن بد می شــــــوم
    بس کن ای دل نابســامانی بس اســـت                کـــافرم دیگر مسلمــــــانی بــس اســت
    در میــان خلـــق ســـر در گــــم شــــــدم               عاقبــــت آلـــــوده ی مـــــــردم شـــــــدم
    بعــــد از این با بی کســی خو می کنــم                هرچــــــه در دل داشتــــم رو می کنــــم
    من نمـــی گویــــم که خاموشـــم مـکــن                من نمــــی گویـــــم فراموشــــم مـــــکن
    من نمـــــی گویـــم کــه با مــن یــار باش                من نمــــی گـــویم مـرا غم خــــوار بـاش
    من نمی گـــویم,دگر گفتـن بـس اســـت                 گفتـــن اما هیـــچ نشنفتـــن بس اسـت
    روزگــــــارت بــاد شیـــرین!شـــاد بــــاش                 دســت کم یک شب تو هم فرهـاد بـاش
    آه!! در شــــــهر شــــــما یــــــاری نبــــود                 قصــــه هـــایـــم را خـــریـــداری نبــــــــود
    آســـمان خالـــی شـــــد از فـــریادتـــــان                 بیســــــتون در حســـــرت فرهـــادتـــــان
    کـــوه کنـــدن گــر نباشـــد پیشــــــــه ام                 بویــــــی از فـــرهــــــاد دارد تیــــــشه ام
    عشــــــق از من دور وپایـــم لنـــگ بـــود                 قیمـــتش بسیـــار و دستـــم تنـــــگ بود
    گـــر نرفتـــم هـــر دو پایـــم خستـــه بـود                 تیشـــه گــر افتـــاد دستـــم بســـته بــود
    چنــد روزی هسـت حالـــم دیــدنی ست                حـــال مـــن از این و آن پرســـیدنی ست
    گــــــاه بر روی زمیــــــن زل مــــــی زنـــم                گـــاه بر حــــــــافظ تفـــا ئل مـــی زنــــــم
    حافــــــظ دیــــــوانه فالــــــــم را گرفــــــت                یـــک غـــزل آمـــد که حـــالـــم را گـرفــــت
    مـــا ز یـــاران چشــــم یـــاری داشتیـــــم               خـــود غلـــط بود آنچـــه می پنـــداشــتیم

  

                                                         شاعر: ؟؟؟؟ 

 

پ. ن۱: رد پای کســــی که آرامشــــم را گرفته بود،دنبــــال کردم... به خود رسیــــدم!... هیچ کــــس به اندازه ی خــــودم روزگــــارم را سیــــاه نکــــرد.... 

 

پ .ن ۲:واقعــــی و مجــــازی ندارد..آن جــــا قدم به قدم به مــــرگ نزدیک می شــــوم.. اینجا کلــــمه به کلــــمه ..