مــرام کهــنه را بردار و از پاییــز من رد شــو

ببـــار باران پاییــزی که چشمم فصـــل باران اســـت
بـــرای هجــــر آبـــان مـــاه عمــــر مـــن ؛
برای یـــک بغـــل پاییــــز مهرانگیــــز ... به وصـف نامنـظم هـای قلب او ،
من امروز از غزل الهام می گیرم
و امشب انتقــام از قلب پاک خــود  ...

 که چشمـم جور هر دوری و هر بی اطلاعی را
به دریـــایـــی فـــرو ریــزد ... ولی هر بار با این بارش آرام پاییزی
پـــر از مهـــر تـــو خواهــــم شــــد
پر از حس به همراه تو بودن ها

پ.ن1:ای دل بــــی ارزش .....! یـــــادبگـــــیر..... اگــــــر کســـــی بهـــــت گـــفت:دوســتـت دارم.... لــــزومـــا بــــه ایـــــن معـــــــنی نیســــــت که کـــــس دیگــــه ای رو  دوســـت نداره...خدایا روزگــــارت با مــــن و احســــاسم بد کــــرد  

پ.ن2: وقتــــی که می رفــــتی، بهار بود تابســــتان که نیامــــدی، پاییز شــــد پاییز که برنگشــــتی، پاییز ماندزمســــتان که نیایــــی، پاییــــز می مــــاند تو را به دل پاییــــزی ات فصلــــها را به هــــم نریز