نمـــی خـــوام تو رو مـــن تمـــوم کنـــم

 

 

محبــــوب مــــن 

 تمــــام دلخــــوشی دنیــــای من به این اســــت که  ندانــی و دوستت داشــــته باشــــم  

   

وقتــــی مــــی فهــــمی  و می رانــــی ام  چــــیزی درون دلــــم  فــــرو مــــی ریــــزد .   

  

چــــیزی شبــــیه غــــــــــــرور.  محبــــوب مــــن    

 

 لطــــفا  گــــــــاهی خــــودت را  به  نفهــــمبدن بــــزن  و بگــــذار دوستــــت بــــدارم.  

  

بــــعد از تــــو هیــــچ  کــــس الفــــای  روح  و خطــــوط قلــــبم را نخــــواهد خــــواند  

   

 نمــــــــی گــــذارم........نــــــــمی خــــواهــــم . 

  

همــین کــــه هستــی دوستـــت دارم حتــــی سایه ات را  که  می دانـم به آن نمی رســم   

 

 

پ.ن1: دور بــــاش امــــا نزدیــــک مــــن .از نزدیــــک بــــودن هــــای دور می ترســــم    

 

پ.ن2: دوســـت داشتـــن به تعـــداد دفعـــات گفتن نیست.حســـی است که باید  بی کلام هـــم لمـــس شود