از بـــرای دیدنـــت تا کجــاها آمــده ام!!!!

 

از بـــرای دیدنـــــت بی صــــبر و حـــیران آمدم         چــون ردای زرد پایـــیز خرد و نـــالان آمدم 

آمــدم مهربانـــی را زدســـتت حـــس کنــــم         با هـــــزاران آرزو از کنـــــج رنـــــــدان آمدم  

چون شقایق در دلم غوغاو شور وحدت است         با ســبک بــــالان به قصـــــد جبـــران آمدم  

خـــیز از بــالای شـب مـاه شــب تــارم ببیــن         از برای عشـــق تو پاکـوب و رقصـــان آمدم 

جـان مـن از دوریـت اندر غــم هجــران منــــم          غرق در شوقت شدم در خان رندان  آمدم 

هستی ام را آن قمار چشم مستت درکشید         من نسیمم بهر تو چـون باد و طوفان آمدم 

ورطه عالـم به پیشت در نقـاب حسرت است         دیـــده دریا کـــرده ام با عــطر خــوبان آمدم  

مازیار کریمی( آرام) 

پ.ن۱:نیا باران زمین جای قشتگی نیست . من از اهل زمینم خوب می دانم که گل در عقد زنبور است ولی سودای بلبل دارد و پروانه را هم دوست می دارد 

پ.ن۲ :هــــر وقت نتوانســــتی کســـی را فرامـــوش کنی بدان  هـــنوز تو در خاطــرش هستـــی