خـــــاطرات کهــــنه و اشـــــعار نـــو

خاطرات کهنه و اشعار نو شمع خاموشی شب های من است تازه ام از این فضای دلپذیر یاد آن درمان غمهای من است. صهبـــــانــا

خـــــاطرات کهــــنه و اشـــــعار نـــو

خاطرات کهنه و اشعار نو شمع خاموشی شب های من است تازه ام از این فضای دلپذیر یاد آن درمان غمهای من است. صهبـــــانــا

جملاتی زیبا از دکتر شریعتی

هی  با خودم فکر می کنم 

 که چگونه ا ست؟ ما  در این سر دنیا 

 عرق می ریزیم  وضعمان این  است و آنها

در آن سر دنیا عرق میخورند وضعشان   آن است نمی دانم مشکل  در نوع عرق  

است  یا نوع ریختن و خوردن ؟     

  زخمی بر پهلویم هست  روزگار  

 نمک می پاشد و من پیچ وتاب میخورم   

همه گمان می کنند من می  رقصم    

دکترعلی شریعتی     

 

پ.ن: دوست وهمکار عزیزم  زهرای نازنینم در بیمارستان بستری است برایش  دعا کنید 

می بنــــدم دو چشــــمـــم را

 

گـــاه می بــــندم دو چشــــمم را بــــه رویِ  تــــــــمام هـــــــراسهای خـــویـــــــــش  

و در ایـــــن ندیدن اســــت کــــــــه

دلــــــــم  را  مـــــی نـــــــوازم  

آرام آرام و لــــــــــــبریز 

 می شــــــــود

 جــــامِ دلـــــــم  از شـــــراب کهنـــــــــــه ای   

  کــه  مســـتی اش مــــــدام اســـــت و 

 صـــــــبحش  بـی  خُــــــــمار گــــــاه  

چه سرخوشـــم با نــــوای ســــــاز  

خویش که جز خـــودم هیـچکس  

 بــه آن گوش نـمــی دهــــد  

صـــــــــدایی کــــه تا 

 نفـــــــــس

 مـــــــی کشــــــــم در سـینــــــه ی مــن  

اســـت ومـــن می خــوانم تمــــــــــام 

 نــــا گفـــــــــته هایم  را هـــــمراه 

 ایــــن نـــــــوا  مــــــــن 

 می خــــوانم همراه 

 ایــــــن نـــــــــوا ..  

  رازهـــــــــایِ پنـــــــــــهانِ خــــــــــویش 

 

         

 

تقدیم با مهر

 انســـــــــــــان به انـــــــــــــــدازه ای  

 

کـــــــــه   

 به مرحـــــــــــــلة انســــــــــان بودن   

نـــــــزدیک می شـــــــــود ،  

 احســـــــــــاس تنهــــــــــــــایی بیشتری  

 

مـــــــــی کنـــــــــــــد .   

 

دکتر علی شریعتی 

من امشب بغض تلخم را شکستم

    شبی که رفتی در خیابان نشستم  

                   گریه کردم...

از غم دردی که دیدم بی تو هستم 

 گریه کردم...  

خواستم از آرزوهای دلم حرفی بگویم... 

چون نبودی باز با یادت نشستم  

گریه کردم...

از غرورم کوه ها را زیر پایم می نهادی... 

من برایت این غرورم را شکستم  

گریه کردم...

گرچه لبخندی زدم گفتی «خداحافظ»  

ولی من...

تا تو رفتی عقده ی دل را گسستم  

گریه کردم...  

    چو در پس کوچه های چشمم امشب
           ندیدم رد پایت گریه کردم