غزلــــم خســـته از آن بازی اجبــاری بود !!!

بـــس که از فاصــله گفتم نفســــم بـــند آمـد               دل من بـــی دل تـــــو تا لـــب ارونــد آمــد  

صورت و بغض و ترانه..گل اشــکی نایاب               کنج هر بیــــت غزل گـریه به لبــخنـد آمـــد  

  شــاعـــرم! زائـــــر چشـــم همـــه آدم ها                     نعش چشمان خــــودم آخر اســـــــفند آمـــــد  

ساعتـی با تو هوایی شـــد م اما بــــعد ش                 عقل شـــیرین سخنــم با دو ســه تا پــند آمد 

تا کـــه تکرار نشـــد ثانـــیه های ابــــدی                و ان یکـــــاد دل تـو با کمــــی اسپــــند آمـد  

غزلــــم خســـته از آن بازی اجبــاری بود               تاس تقـــدیر مــن افتـــاد!!بگـــو چنــــد آمد؟ 
 

کلمـــاتم همـــــه مردند به لطــف غـــم تـــو                  و در اینــــجا نفـــس فاصلــــه هـم بنــد آمــد  

مریم وزیری(تیماء)

پ.ن۱: دنیا را بد ساختند کسی را که دوست داری دوستت ندارد کسی که دوستت دارد تو دوستش نداری اما کسی که دوستش داری و او هم دوستت دارد به رسم و آیین زندگی به هم نمی  رسندو این رنج است زندگی یعنی این* دکتر علی شریعتی* 

پ.ن۲:من جنوبی زاده ام. همــکار تو                             شور شعـــرم باز. در گفتــار تو
        خوانده ام افسانه ای.از وسعت                            خــاطــرات کهنـــه و اشعا ر تــو
         در سکـوت این همه آشفـتگی                             ســر بکوبم کـاش بر دیـــوار تو  

                                             سیدمحمدرضا هاشمی زاده