مــــرگ یـــک افســــــانه ی خامـــوش

مریضـــم . . . چشــمهایم درد می کنـــد . . . تب دارم . . . این همه صغــــری کبـــری چیــــدن نمی خواهـــد تو نیســتی دارم می میـــرم ! .

مــــرگ من روزی فـــرا خـــواهـــد رسـید               در بهـــــاری روشـــــن از امــواج نــــــــور

در زمـستــــــــان غبــــــــار آلــــــود و دور               یـا خـزانی خـالی از فریــــــاد و شـــــــور

مرگ من روزی فــــرا خــواهــــد رســــید               روزی از ایـــن تلـــخ و شــــیرین روزهـــــا

ناگهــــان خـــوابی مـــرا خـــواهــــد ربود               من تهی خــــواهـــــم شد از فریــــاد درد

خـاک می خوانـــد مرا هر دم به خویـــش              می رســند از ره کـــه در خــــاکم نهــــند

آه ... شـــــاید عــــاشقـــــانم نیمه شب               گــــل بــــه روی گـــــور غمنــــاکم نهـــند

بعد من ، نـــــاگه به یک ســـــو می روند               پـــرده هــــــای تیــــره ی دنیــــــــای من

چشمهـــــای ناشنـــــاسی می خـــــزند               روی کــــــاغذ هـــا و دفترهـــــای مــــــن

در اتــــــاق کــــــــوچکم پـــــا می نهــــد               بعد من ، بــــا یـــــاد مــــن بیگــــــانه ای

روح من چــــون بــادبــان قـــــــــایـقـــــی               در افقهـــــا دور و پنهـــــــان می شـــــود

چشم تــــو در انتظــــــــار نــــــامــــه ای               خیره می مــــاند بــــه چشــم راه هــــــا

لیـک دیگــــر پیکـــــر ســـــــرد مــــــــــرا                می فشــــــــارد خـــــاک دامنگیر خــــاک

بی تــــو ، دور از ضربه هـــــای قلـــب تو                قلب من می پوســد آنجــــــا زیـــر خــاک

بعــــد هـــــا نــــــام مــرا بــــــاران و بــاد                نــــــرم می شـــویند از رخســــار سـنـگ

گور مـــن گمنــــــام می مــــــــاند بـه راه                فارغ از افســـــانه هـــای نــــام و ننـــــگ

فروغ فرخزاد

پ.ن 1: گاهی دوست داشتن پنهان بماند قشنگ تر است دوست داشتن را باید کشف کرد ؛درک کرد ، و از آن لذت برد …

پ.ن 2:دوستت دارم یک کلــمه است با دنیایی مسئولیت. گفتنــش هــنر نیست مسئولیت پذیرفتنــش هـــنر است...