روزی کـــــه دیگـــــر نیســـــتم

عــشـق روزی رهگذر می آیــد و من نیسـتم            صبح روزی ، پشــت در می آید و من نیستم

یک نفر دلواپســـم ایــن پا و آن پـا می کــــند            کــاری از من بـــلکه بر می آیـــد ومن نیستم

خواب و بـیداری خــدایا بازهــم سر می رسـد           نامـــه هایـم از ســفر می آیـــد و من نیسـتم

هرچـه می رفتـم به نبـش کوچـه او دیگر نبـود            روزی آخــر یــک نفـــر می آیـد و مــن نیستم

در خیــابان در اتــاقم روی کاغـــذ پشـــت مـیز             شــعر تــازه آنقـــدر می آیــد و مــن نیسـتم

بعـــد ها اطراف جــای شــب نشینی های من           بوی عشـــق تازه تــر می آیــد ومــن نیستـم

بعـــد ها وقتــی که تنــها خاطـراتم مانده است           عشــق روزی رهـــگذر مـی آید ومــن نیستم

میثم امامی

پ.ن ۱:دیــگـر هـوایِ بــرگــردانـدنـت را نــدارم.هــرجــا کــه دلــت مــی خــواهــد برو فــقــط آرزو مــی کـنـم وقـتـی هــوای من بـه سـرت زدآنــقـدر آســمــان دلــت بــگــیــرد کـه بــا هــزار شــب گــریــه چــشــمــانــت بــاز هــم آرام نــگــیــرد

پ.ن ۲: اگــر روزی دلــت لبریز غم بود گذارت بر مــزار کـــهنه ام بود بگــو این بی نصیــب خفــته در خــاک یه روزی عاشــق و دیوانــه ام بــــود