انتظار

تو اینجا نیستی ! تنهای تنها ، با سکوتی سخت درگیرم و می دانم ، اگر دیگر نیایی ،  در غروبی سرد و غمبار و پر از تردید می میرم !  امید بازگشت تو ، مرا زنده نگه می دارد و آری   تو می آیی ! تو می آیی بهانه من ،   و می دانم دوباره شاخه های خشک احساسم ،  جوانه می زند ، لبریز از عشق و شکوه زندگی می گردد و با تو ،  تمام لحظه های تلخ پاییز و زمستان را ،  تمام لحظه های بی تو بودن را ، تمام خاطرات سرد و بی روح نبودت را ،   شبیه قاصدک ، در دست های باد می اندازد و دیگر  به آن فصل پر از دلتنگی و سرما نیندیشد !

 تو می آیی ، و شوق دیدنت ، این شاخه های خشک را زنده نگه می دارد وتنها به شوق تو ، سکوت ژرف و سرد مرگ را بدرود می گوید