شدم این روزها غمــخوار زهـــرا(س)

 

تمــــــام اهــــل عــالم دم گرفتــــند            به حال خــانه ی ما غــــم گرفـــتند

که روزی روزگــــــاری خانـــه ی مــا            صفــایی داشت آن را هـم گرفتـــند

به قلــب مادرم زخــــم فـدک خــورد           دل ریــش پــدر جانـم نمـــک خــورد

خرابــم شــد به ســر انــــگار دنــــیا           که پیش چشم من مادر کتک خورد 

ز چشمش سیلی کین سو گرفتــه           که حتــی از علـــی هـــم رو گرفتــه

خودم دیــدم که مـــادر زیر چـــــــــادر         دو دســــتی دســـت بر پهــلو گرفتـه 

شدم این روزها غمــخوار زهـــرا(س)         و مــــدیون ســــوال چشـــــــــم بابا

 وحید محمــــدی  

پ.ن۱:فاطمه زهرا(س) فرمود:رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلم) به من گفت: اى فاطمه! هر که بر تو صلوات فرستد، خداوند او را بیامرزد و به من، در هر جاى بهشت باشم، ملحق گرداند  

پ.ن۲:سالروز شهادت غریبانه مظلومه دو عالم بی بی دوسرا حضرت فاطمه زهرا (س) برشیفتگان عترت فاطمی ،مهر علوی و منتظران وصال فرزندش تسلیت باد

خنـــده های یـــخ زده قلــب های غــم زده

 

بــــاز هــــــم چشـــــــمان مــــن رنــــگ بـــــــــی خوابـــــــــــی شـــــــده
بـــــاز قلبـــــــــم شــــــــعله ی عشـــــــــــــق و بــــــــی تابــــــی شـــــــده

بـاز مــی خـوانــــم که مــــن خســــته ام از ایــــن هـــــمه دلــــــبسـتــگی
خـستـــه ام از زنـــدگـــی خســــــته ام از ایـــن ســکـــوت و بنـــدگــــــی 

بــاز بیــزارم مـن از تـکــرار شـب مـــی پــــرم آهــسته از دیــوار شـــب
مــی زنــم فریــاد و دســــتم در هـــوا مانـــده قلبــــــم زنــده در آوار شــب

شــــب شـروع بـی امــان گریــه هاسـت روز آغـاز دروغ خـنده هـاسـت
روز و شب اما چه فرقی میکند؟ آخر هر خــنده وقتی اشکی پابه پاســـت

باز نفرین بر دروغ خنده های بـی فروغ خنـده های پر فریـب و پـردروغ
خــنده هایـــــی از ســــــر دیوانگـــــی یا دروغیـــن مستـــــی و دلـــدادگـــی

باز بــاران دروغ می چــــکد از آســــــمان نغــــمه مـــی خــــواند بـه مــــن
مــــــاه و خـــورشــــیدی دروغ بـــــاز مـــــــــی تــــــابــــد بــــــه مــــــــــن 

پ.ن۱:سالها گذشت سالها نارنج ها گل دادند این همه سال خاطره شد اما تو خاطراتت را برای من جا گذاشتی.من هنوز خاطراتت را بغض می کنم و به انتظارم تا بدانی امانت دار خوبی هستم  

پ.ن۲:وقتــــی عشــــق فرمــــان می دهــــد،"محـــــال" سر تســــلیم فرود مـــــی آورد...

از بـــرای دیدنـــت تا کجــاها آمــده ام!!!!

 

از بـــرای دیدنـــــت بی صــــبر و حـــیران آمدم         چــون ردای زرد پایـــیز خرد و نـــالان آمدم 

آمــدم مهربانـــی را زدســـتت حـــس کنــــم         با هـــــزاران آرزو از کنـــــج رنـــــــدان آمدم  

چون شقایق در دلم غوغاو شور وحدت است         با ســبک بــــالان به قصـــــد جبـــران آمدم  

خـــیز از بــالای شـب مـاه شــب تــارم ببیــن         از برای عشـــق تو پاکـوب و رقصـــان آمدم 

جـان مـن از دوریـت اندر غــم هجــران منــــم          غرق در شوقت شدم در خان رندان  آمدم 

هستی ام را آن قمار چشم مستت درکشید         من نسیمم بهر تو چـون باد و طوفان آمدم 

ورطه عالـم به پیشت در نقـاب حسرت است         دیـــده دریا کـــرده ام با عــطر خــوبان آمدم  

مازیار کریمی( آرام) 

پ.ن۱:نیا باران زمین جای قشتگی نیست . من از اهل زمینم خوب می دانم که گل در عقد زنبور است ولی سودای بلبل دارد و پروانه را هم دوست می دارد 

پ.ن۲ :هــــر وقت نتوانســــتی کســـی را فرامـــوش کنی بدان  هـــنوز تو در خاطــرش هستـــی

پیشــاپیش نــوروزتان مبـــارک

پ.ن۱:  دوستان عزیز و مهربونم آرزو دارم نوروزی که پیش رو دارید, آغاز روزایی باشد که آرزو دارید پیشاپیش این عید بزرگ باستانی را خدمت شما و خانواده ی محترمتون تبریک عرض می کنم  

 پ.ن۲:من خاطــرات کهنــه را بوسیــدم و گذاشتــم کنـار حالا ول کن نیست میـره و میـاد میگه: یه بــوس دیـگه!!!!!

از خاطــرات گمشــده می‌آیــم تابوتـــی از نگــاه تــو بر دوشــم

گریه کردم گریه هم این بار آرامــم نکرد  هرچه کردم هرچه آه انگـار آرامــم نکرد  روستا از چشم من افتاد دیگر مثل قـبل  گرمــی آغـــوش شالـــیزار آرامــم نکرد  بی تو خشکیدندپاهایم کسی راهم نبرد  درد دل با ســــایه و دیـــــوار آرامــم نکرد  خواسـتم دیگر فراموشــت کنم اما نشد  خواستــم اما نشد این کــار آرامــم نکرد  سوختــم آنگــونه درتب آه از مادر بــپرس  دستـــمال تــب بر نمــــدار آرامـــم نـکرد  ذوق شعرم را کجا بردی که بعد از رفتنت  عشق و شعر و دفتر و خودکار آرامم نکرد    زنده یاد نجمه زارع

پ.ن۱:تفـاوت  من و تــو در این اســت که من بــرای تو خاطــره شــدم و تو بــرای من رویـــــا  

پ.ن۲:عاشقانه های مرا به خود نگیر مخاطب مـــــن معشوقی  ایست که هنوز به دنیا نیامده,

تو که مدت هاست برای من... از دنیا رفــــته ای

مـــن بودم و خــیال تـــو

این مطلب توسط نویسنده‌اش رمزگذاری شده است و برای مشاهده‌ی آن احتیاج به وارد کردن رمز عبور دارید.

آینه ی خیال

 

از هـم شـب آمـــد و غم ها مـرا در برگــرفـت              درد هـجرانت مرا هر لحظه در بسـتر گرفت 

تا که یاد آمدچه شبها عشـق ما را بـود و بس             باز هـم این دل سراغ شـانه ی دلـبر گرفت 

در فــراقت رنــــــج ها دیــدم دگــر تابـــم نبـــود             درد تنـهایی نفــس در سیــنه تا آخـر گرفت 

آمدم آن شب به کویت وای می دانی چه شد؟           دل تو را دید و فقط عشق تو زیـر سـر گرفت 

سوخـــتم در انـــــــتظارت ای تمـــــــــنایم بـــیا            زآتش عـشق تو دل سودای خاکستر گرفت 

        امیر سرآبادی 

پ.ن۱؛ریسمان پاره را می توان دوباره گره زد.دوباره دوام می آورداما هر چه باشد ریسمان پاره ای است شاید ما دوباره همدیگر را دیدار کنیم اما در آنجا که ترکم کردی هرگز دوباره مرا نخواهی یافت!
 

پ.ن.۲: به کسانی که پشت سرشماحرف می زنند بی اعتنا باشید! آنهابه همان جاتعلق دارند:

 پــــــشــــــت ســــــــرشـــــــما

پـای مـن خستــه از ایـن رفتــــن بـود

 

می شود بی تو از این شهر سفر کردن و رفتن             بی پــیامی به تو با قهــر گذر کــــردن و رفـتن 

می شــود صفحـه ی هر خاطـره را پاره نمـودن            می شود یاد تو را دست به سر کردن و رفتن 

مـی شـــــود دورتــر از ســـیطره تیــر نگـــاهــت       بــه بلــندای تـــو از دور نظـــر کـــردن و رفتــن 

می شود عهــد تو را مثل تو یکسویه شکستن          همه عمر به انــــدوه  تو ســـر کردن و رفتن 

می شــود به دریـــا زد و بیـــهوده شــــنا کـــــرد       بی هراس از شکم موج خــطر کردن و رفتـن 

ولی ای دوست به قرآن که حقـیقت به جز این است    

کــی شــود یک نفس از عشق حــذر کردن و رفتن   

پ.ن۱: رمز آرامش این است منتظر کسی نباشی که منتظرت نمی ماند   

پ.ن۲:یک روز یک جایی ،یک غریبه .می شود همان اتفاق ناخوانده زندگیت !که سالها به آرزویش نشسته بودی.اما او فاتحه ی کل زندگیت را یک جا می‌خواندو می رود ... !

تــو رفـــتی امـــا...

 

تو را من چشم در راهم شباهنگام

که می گیرند در شاخ «تلاجن» سایه ها رنگ سیاهی

وز آن دلخستگانت راست اندوهی فراهم؛

تو را من چشم در راهم. 

شباهنگام، در آن دم که بر جا دره  ها چون مرده ماران خفتگانند؛

در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام،

گرم یادآوری یا نه، من از یادت نمی کاهم؛

 تو را من چشم در راهم.  

نیما یوشیج  

پ.ن:ما فکـر می کنیـم بدتـرین درد ؛از دسـت دادن ِ کسـیه که دوستـش داریم !امـا …. حقیقـت اینه که :از دست دادن ِ خــودمـون ،و از یــاد بردن ِ اینکه کـی هستیـم ! و چقدر ارزش داریم ….گـاهی وقتــها خیلــی دردنــاک تـره … !!

حــــوای تــــــنها

حـــوا دوباره ســیب بچــین و گــــناه کـن   خــود را بــــرای رفتــنمان رو بــــراه کــن   ماطـردگشتیم چه اینــجا چه از بهشـت                حـوای مــن بــیا و دوبــاره اشتباه کـــــن    ایـــنجا که ظلـمت است تمام لحــظه ها               تــنها ترین ســتاره ی من فــکر ماه کــن   از طـعم سرخ بوسه ی ممـنوعه ات پرم              لبـریـزم از گــناه تــــو مـــــرا تبــــاه کـــن   اینـــــجا تـــمام ثانیــه ها لنـگ می زنـند               آن سـوی مـرگ خانـه ی دل را به راه کـن   برخـــــیز تا پیــــله تـــن پر زنـــیم و بـــعد              با هـــر ســپید خـــود غزلـم را سـیاه کـن   تا کــی گــریز و دلــهره و حسـرت و فـغان               حـــوا بیا دوباره ســیب بچــین و گــناه کـن                                     شاعر: بابــک تمـــیز

پ.ن ۱:به گوش خـدا برسانید... آدم  این حوا ســالهاست که رفــتـه است، این حوای تنــها را
برگردانید پیـــش خودش... بهشــتش را نمی خواهم، به جهــنــمش هم راضی ام.

پ.ن۲:آهــــای فلانی....!! تـــویـــی کــه مـی گـــفــتی : دیـــگه مـثـــل مـن پـیـــدا نـمــی کــنی !! واقــعــا فــکر مــی کــردی بــعــد از تــو، دنــبــال یـکـــی مـثـــل تــو مـی گـــردم؟؟ 

یــــک شـــب پـــر از غـــم

این شعرها دیگر برای هیچ‌کس نیسـت                نه ! در دلــم انگار جای هیچ‌کس نیست

آن‌ قـــدر تنهایــم که حتـی دردهــــایــم                 دیـگر شـبــیه دردهـای هیچ‌کـس نیست

حتـی نفـس‌هـــای مـرا از مـن گرفـــتند                من مرده‌ام درمن هوای هیچ‌کس نیست

دنیـای مرمـوزی ‌سـت مــا بایـد بدانیــم                 که هیچ‌کس این‌جا برای هیچ‌کس نیست

باید خدا هـم با خودش روراست باشــد                وقتی که می‌داند خدای هیچ‌کس نیست

من می‌روم هرچنــد می‌دانــم که دیگــر                پشت سرم حتی دعای هیچ‌کس نیست  

زنده یاد نجمه زارع

پ.ن۱: نوشته هایم را می خوانید...ومی گویید چه زیبا..!! راستی..دردهای آدمها ..زیبایی دارد؟   

پ.ن۲:چه زیباست این افسانه ی زنده که نامش را عشق نهادند و چه دردناک است عشقی که به افسانه شبیه است

دلم برای کسی تنگ است که اینجا می آید و...

دلتنگم و با هیچکسم میل سخن نیست		کــس در همه آفاق به دلتنگی من نیست
گل گشـت چمــن با دل آسوده توان کرد		آزرده دلان را سـر گلگشت چــمن نیـست
از آتــش ســــودای تــو و خــار جفــایــت		آن کیست که با داغ نو و ریش کهن نیست
بسیار ستمکار و بسی عهد شکن هست		اما به ستـــمکاری آن عهد شــکن نیــست
در حشـر چو بینند بدانند که وحشی ست		آنرا که تنی غرقه به خون هست و کفن نیست

                                                                 وحشی بافقی  

پ.ن:هی فلانی...رفتن حق همه ی آدمهاست...فقط خواستم بدونی ،اگه مونده بودی..زمستانم قشنگ تر بـــود ...!