بـــزن بـــاران که احســـاسم کنـــد درد

                   

               بـــزن باران کــه ایـــن دل پر هـــیاهوســت          بـــزن بـــاران بــزن  تـــا خـــانه ی دوســت  

               بـــزن بـــاران کـــه دل دیـــوانـــه گشـــــته           بـــزن ایـــن دل دگـــــر ویرانــــــه گشـــــته  

               یـــزن بـــاران کـــه عـــمرم رفتـــه بــر بـــاد           بـــزن کـــه مـــن شـــدم مجـــنون فرهــاد  

               بـــزن بـــاران کـــه غـــم هایـــم بشــویی            بـــزن کــــــــه راه دور اســـت تـــا صـــبوری   

               بـــزن بـــاران کـــه این دل گشته بی تـاب           کــــه از درد فراقــــــش رفتــــــه در خــواب  

               بـــزن بــــــاران بـــزن تـــــا کـــوی و بـــرزن           بـــزن ســـــیلی بـــزن بــــــر صـــــــورت زن   

              بـــزن بـــاران کـــه دیـــگر آخـــر راه ســـت           بـــزن بـــاران کــه ایـــن دل پـــر معــماست  

               بـــزن بـــاران کـــــــــه تــــــا او هـــم ببـیند          کــــــه از درد فـــــــــــراقـــش دل بمـــــــیرد   

               بـــــزن بــــــاران مــــــــرا دیـــوانه ام  کـــن           در ایـــن ســـرمای شــب بارانـــی ام کـــن  

                                                                ع- فلاح 

پ.ن ۱: ســـالها بعــد، یــاد تو از خاطــرم خواهــد گذشــت و نخــواهم دانســت کــجایی اما،آرزوی مــن برای خوشبــختی تو، تــو را درخــواهد یافت و در بر خــواهد گرفــت و احــساس خــواهی کــرد اندکی شادتر و اندکی خوشــبخت تری و نخــواهی دانســت کــه چــرا !!!!

پ.ن ۲ : آهســته بیــا چیــزی هــم ننــویس نظــر هم نــگذار همــان که بخــوانی بــس اســت مــن به بــی محــلی های تــوعادت دارم..

دل مـــردابـــی مـــن

 
    

تو مـــگر جـــان بدهـــی بر دل مــــردابی مــــن        تو مـــگر درک کنــــی حالت بی خــوابی مـــــن  

   

هــــمه جا پر شـــده از ظلمت و تاریکــی شـب        تـــو بیــا ماه بــشو در شــب مهتــــابــی مـــــن  

  

تو بـــیا سنـــگ بیانـــداز بـــــه دریاچـــــه ی دل        کــــه بــــه پــــرواز در آید تن مرغــــــابی مــــــن  

  

چقـــدر تشــــنه ی لالای پـر از خــــواب تـــــوام         که به پایان ببـــری قصــه ی بی خوابـی مـــــن  

  

هـــمه جا روشـــن و زیبا بـشـــود مـــثل بهــــار         اگــــر از راه رســـد لیلــــی چشــــم آبی مــــن  

 

      رضا جمشیدی 

 

پ.ن ۱:با رفتنت من چیز زیادی از دست ندادم . شبها گریه کردم و کمی هم دلم شکست. یه کم از آرام زندگی کردن فاصله گرفتم زیادی نشده باور کن... اما تو بیشتر از من باختی  *تو عاشق ترین قلب دنیا را باختی. *باورکن که هیچ کس به اندازه ی من عاشقت نمی شود. 

 

پ.ن ۲: دریا برای مرغابی تفریحی بیش نیست اما برای ماهی زندگی ست پس برای کسی که  عاشقانه دوستت دارد ماهی باش نه مرغابی!!!

 

مهــــر امــام حســــین (ع)

برای شهادت  امام حسین (ع) حرارت و گرمایی در دل مومنان است

که هرگز سرد و خاموش نمی شود

پیامبر اکرم (ص)

پ.ن: خبر مرگ مرا با تو چه کس میگوید؟ آن زمان که خــــبر مرگ مرا از کســــی می شنوی روی تو را کاشکی

می دیدم.شــــانه بالا زدنت را -بی قید- و تکــــان دادن دســــتت  و تکان دادن سر را که عجــــیب ! عاقبــــت مــــرد؟

هر ساله شوم زنده من زنده به پاییزم

من زاده پاییـــــــزم پایــــیز غم انگیــــــــــــزم      صدغـــصه به دل دارم اما طــرب انگیــــــــــــزم   

 هر برگ درخــتی را اشکی ست که میریــــزم     هر قــطره بارانــــم عشقی ست که می بــارم  

 از داغ جفاکــــــــاری درمانــده لــــــــــــــبریزم   هر رنگ که می بینـی حرفیـست که می گویـم  

افسوس دراین گلـــشن طوفنده به پا خیـــــــزم    از مرگ هراسم نیست صــد شــوق به دل دارم   

از رنـــگ وریـــــا دورم از عشــــق پر از شـــورم    با کلک خیال انگیـــــز صــــد خاطره انگـــــــــیزم   

 هرساله شـــوم زنــــده من زنده به پاییـــــــــــزم  

شاعر:اکبر توفیق

پ.ن 1:هر کسی می تواند به زندگـــــی شما وارد شود و "بگــــــوید" چقـدر دوســـــتتان دارد. امــّـــا این فقــط از عهده یک شخص خیلی خـــاص برمی آید که در زندگی شما "بمــــــاند" و "ثابت کند" چقـدر دوستتان دارد

پ.ن 2:هر رابطه ای ؛ به هر دلیلی برایت تمام شد پی اش را دیگر نگیر .... هیچ شوک مصنوعی ، آدمها و رابطه های مرده را زنده نمی کند

روزی کـــــه دیگـــــر نیســـــتم

عــشـق روزی رهگذر می آیــد و من نیسـتم            صبح روزی ، پشــت در می آید و من نیستم

یک نفر دلواپســـم ایــن پا و آن پـا می کــــند            کــاری از من بـــلکه بر می آیـــد ومن نیستم

خواب و بـیداری خــدایا بازهــم سر می رسـد           نامـــه هایـم از ســفر می آیـــد و من نیسـتم

هرچـه می رفتـم به نبـش کوچـه او دیگر نبـود            روزی آخــر یــک نفـــر می آیـد و مــن نیستم

در خیــابان در اتــاقم روی کاغـــذ پشـــت مـیز             شــعر تــازه آنقـــدر می آیــد و مــن نیسـتم

بعـــد ها اطراف جــای شــب نشینی های من           بوی عشـــق تازه تــر می آیــد ومــن نیستـم

بعـــد ها وقتــی که تنــها خاطـراتم مانده است           عشــق روزی رهـــگذر مـی آید ومــن نیستم

میثم امامی

پ.ن ۱:دیــگـر هـوایِ بــرگــردانـدنـت را نــدارم.هــرجــا کــه دلــت مــی خــواهــد برو فــقــط آرزو مــی کـنـم وقـتـی هــوای من بـه سـرت زدآنــقـدر آســمــان دلــت بــگــیــرد کـه بــا هــزار شــب گــریــه چــشــمــانــت بــاز هــم آرام نــگــیــرد

پ.ن ۲: اگــر روزی دلــت لبریز غم بود گذارت بر مــزار کـــهنه ام بود بگــو این بی نصیــب خفــته در خــاک یه روزی عاشــق و دیوانــه ام بــــود

لاشـــه ی عاشقــــــی ام... بی وفایی توســــــت

 چه طـــور شد بی وفـــایی یاد گرفتـــی؟            دل مــا رو شکـــسته فاب گرفتــــی؟ 

 تـــو این دنـــیا که عاشــق جـــا نـــداره              تو هـــم رفــتی منو تنــها گذاشــتی 

  زمــــونه بــی وفـــا نیســـت با وفایــــم               نکــن از قلـــب خـــود هــرگز جدایـــم 

بـــذار باشـــم تو اوج عاشـــقی هـــات             بخــوابم کنـــار بسـتر دلبستــگی هــات 

دلـــم تنــهاســت و تنـــهــاتــر نـــذارش              جـــدایـــی رو جـــدا از خـــود بـــذارش 

تــــو رفـــتی بی وفـــایی یـــاد گرفــــتی               دل مـــا رو به دســـت بـــاد گرفتــــی 

شـــدی ســاقی دلی را شـــاد کـــردی                 به دنیـــایی جدیـــد پــــرواز کــــردی 

     بـــیا دوری بــــــس کـــن بـــی وفـــــایم               

برایـت آغـــوش عشـق مــی گشـــــایم          

   ر. داودی  

پ.ن ۱ :مـــــــن عاشقـــانـــــه هایـــــــم را روی همیـــــــــن دیـــــــــوار مجـــازی می نویســــــــم  از لـــج خــــــــودم . که ترســــــــــیدم و نتــــــــوانســـــــــتم  ایـــــــن هــــا را واقعـــــــی بــه تو بگویم   

پ.ن ۲: گــــاهی وقــــت ها باید یــــقه احساســــتو بگــــیری بزنــــی تــــو گوشــــش بهــــش بگی تا   الان هرچی کشــــیدم به خاطــــر تو بوده ..

بعضــی نوشــــته ها انگــــار تو را نوشــته اند

 

 اهــــل کدامــین کــــوی درد آبـاد ایــن دفـــــتر           با گــریه هــابــم نــاگــهان افتــاده ایـــن دفـــتر 

از شهــــر تاریــک و عجیــبی دور مــــی آمـــد         بــا خــاطــرات کــــور مــادرزاد ایــــن دفــــــتر 

وقتــی قــدم میــزد خــدا ســاز غــزل را مــــن           فرصــت نمی شـــد بشنـــوم فریـاد این دفـــــتر 

دیدم رقم خـورده ست در من عشق طوفانــــی       دیــدم که جــان می گیــرم از میــلاد ایـن دفــتر  

از فصــل هــای  بــرگ ریـز عشـــق فهمیـــدم          زرد اســت چــون پاییـز استــبداد ایــــن دفتــــر 

یــک شــــب میــان خط خطـی هایش نوشتــــم        ایــن آخــرین برگ اسـت از غـــم باد ایــن دفتــر 

امــا نشــد تکـــرار شــد مــــوج غـــزل در مــن          دریــــا شــــدم در آبــــی آزاد ایــــــــن دفتــــــر

                                                                   اکرم بهرامچی 

پ.ن ۱: حـس خوبیـه ...به خـــودت مـــیای می بیـــنی ،به کســـی که رهات کـــرده و بدجـــور بهت ظلــم کــرده دیــگه نه نــیازی داری نه احساســی ولـــی اون داره از بـــی تو بـــودن مـــی مـــیره

پ. ن ۲: حــرفــی نیســت فقــط می نویســم رفـت آن احساسی کــه" تــو را دوســت می داشــت"

مــرام کهــنه را بردار و از پاییــز من رد شــو

ببـــار باران پاییــزی که چشمم فصـــل باران اســـت
بـــرای هجــــر آبـــان مـــاه عمــــر مـــن ؛
برای یـــک بغـــل پاییــــز مهرانگیــــز ... به وصـف نامنـظم هـای قلب او ،
من امروز از غزل الهام می گیرم
و امشب انتقــام از قلب پاک خــود  ...

 که چشمـم جور هر دوری و هر بی اطلاعی را
به دریـــایـــی فـــرو ریــزد ... ولی هر بار با این بارش آرام پاییزی
پـــر از مهـــر تـــو خواهــــم شــــد
پر از حس به همراه تو بودن ها

پ.ن1:ای دل بــــی ارزش .....! یـــــادبگـــــیر..... اگــــــر کســـــی بهـــــت گـــفت:دوســتـت دارم.... لــــزومـــا بــــه ایـــــن معـــــــنی نیســــــت که کـــــس دیگــــه ای رو  دوســـت نداره...خدایا روزگــــارت با مــــن و احســــاسم بد کــــرد  

پ.ن2: وقتــــی که می رفــــتی، بهار بود تابســــتان که نیامــــدی، پاییز شــــد پاییز که برنگشــــتی، پاییز ماندزمســــتان که نیایــــی، پاییــــز می مــــاند تو را به دل پاییــــزی ات فصلــــها را به هــــم نریز

جـــادوی سکــــــوت

مـــــن ســکوت خویــش را گــم کــرده ام               لاجــــــرم در ایـــن هـــیاهو گـــم شــــــــدم 

مــن کــــه خــــــود افســـانه می پرداخــــتم             عــــاقبــــت افســـانه ی مـــــردم شـــــــــدم

ای سکـــــــوت ای مــادر فریـــــــــادهـــــا              ســـــاز جــــانم از تـــو پــــر آوازه بـــــود 

تـــا در آغـــــوش تــو راهــــــی داشـــــــدم              چــــون شـــراب کهنــه شعــرم تازه بــــود 

در پنـــاهت بــرگ و بـــار مـــن شکـــــفت              تــو مــــرا بردی بــــه شـــــهر بــــــادهـــا 

مـــن نـــدیــــدم خوشـــــتر از جــــادوی تـــو            ای ســـــکوت ای مــــــــــادر فریـــادهــــــا 

گـــم شـــــدم در ایــــن هیاهـــو گــــم شـــــدم             تـــــو کجـــایی تــــا بگـــیـــــــری داد مـــن؟ 

گــر ســـکوت خویــــش را مـــــی داشـــتــــم           زنـــــد گــــی پـــر بـــــود از فریـــــادهـــــــا

فریدون مشیری

پ. ن. : در نقطه ای متوجه می شوید که بیش از حد برای کسی مایه گذاشته اید . و اینکه قدم بعدی می تواند خاتمه دادن به رابطه باشد.به حال خود رهایش کنید به راهتان ادامه دهید.این به معنای تسلیم شدن نیست.و به معنای آن نیست که نباید تلاش کنید یعنی باید مرز بین اراده و جدایی را ترسیم کنید آنچه که متعلق به شما باشد در نهایت مال شما خواهد شد و آنچه که نباشد .هر قدر هم که سعی کنید مال شما نخواهد شد.

نمـــی خـــوام تو رو مـــن تمـــوم کنـــم

 

 

محبــــوب مــــن 

 تمــــام دلخــــوشی دنیــــای من به این اســــت که  ندانــی و دوستت داشــــته باشــــم  

   

وقتــــی مــــی فهــــمی  و می رانــــی ام  چــــیزی درون دلــــم  فــــرو مــــی ریــــزد .   

  

چــــیزی شبــــیه غــــــــــــرور.  محبــــوب مــــن    

 

 لطــــفا  گــــــــاهی خــــودت را  به  نفهــــمبدن بــــزن  و بگــــذار دوستــــت بــــدارم.  

  

بــــعد از تــــو هیــــچ  کــــس الفــــای  روح  و خطــــوط قلــــبم را نخــــواهد خــــواند  

   

 نمــــــــی گــــذارم........نــــــــمی خــــواهــــم . 

  

همــین کــــه هستــی دوستـــت دارم حتــــی سایه ات را  که  می دانـم به آن نمی رســم   

 

 

پ.ن1: دور بــــاش امــــا نزدیــــک مــــن .از نزدیــــک بــــودن هــــای دور می ترســــم    

 

پ.ن2: دوســـت داشتـــن به تعـــداد دفعـــات گفتن نیست.حســـی است که باید  بی کلام هـــم لمـــس شود  

   

نمی خـــــوام مـــــثل همـــــه گریـــــه کنـــــم

 

 شبــی بی یار و هـــمدم گریـــــــــه کــــردم             زدســـت غصـــه و غــــم  گریـــه کــــردم  

   

 دلـــــــــم ابری شــــد از یــــاد و خیــــالــــت              دلـــم باریــــــد و نــم نـــــم گریـــه کـــــردم   

 

  نشــــســـــــــتم گوشـــــه ی تنـــــگ اتاقـــی             بـه تقــــدیر چــــــــرنــــدم گریــــــه کـــــردم   

 

  چـــه زیبــــــا بــــود در وقـــــت جدایــــــــی             تـو خــــــندیدی و مـــن هـــم گریـــه کــــردم    

 

   تـــو رفتــــی و بهشـــــــتم شـــــــــد جهنــــم           و تنــــــها در جهـــنم هـــــی گریـــه کــــردم  

    

      دگــــر اشکــــم نریــــز ای نــــاز ای گـــــل         مگـــــر از دســـت تو کـــم گریـــه کــــردم ؟     

  

احــد ارسالــی
 

پ.ن ۱: من باور دارم  دو انسان از قلبها یشان  به هم متصلند.و مهم نیست که چه کار می کنند ، که هستند و کجا زندگی می کنند اگر مقدر شد با هم باشند هیچ مرز و مانعی بین آنها وجود نخواهد داشت.    

 

پ. ن ۲: بعضـــی آدم ها  در ذهـــن آدم یـــک بـــار بـــرای همیـــشه خلـــــق می شـــــوند...

که گفتـــــه کـــــبوتر با کـــــبوتر بـــــاز با بـــــاز ؟

 

کوچــه باغ  عشــــق هــــــــم آتـــــش گرفــــت               شـــد چــــو خاکســـتر دلــم  آهـــش گرفــــت

او  کـــه لبخـــندش زمـــانـــی نـــــور بـــــــود                رفـــت گویــی چشـــــــم  مــن هم شــور بــود

خواب دیـــدم که ســنگدل پیشــم  نشســــــــت                 کانـــــــی احســـــاس  پــــاکــــم  را شکـــست

آشیـــان عشــــــــــق  مـــن یا پــــــوچ بـــــــود                یــا از اول او بــــــــه فــــــکر کــــــوچ بــــود

رفـــت از دســــــتم کبـــــــــوتر دور شـــــــــد                رفـــت او هــــــم بــا کبــــــوتر جـــور شــــــد

بـــاز،بــــازم در سکـــوت خویـــش مــــــانـــد                آسمــــــان اشـــکاش را افســـــــــانه خــــوانـــد

زندگـــی احســـــــاس را هـــم سـنگ ساخـــت               عشـــق در آغـــوش نفـــرت رنــــــگ باخـــت 

                                                          ناهید اسدی

پ.ن ۱:نمی‌دانم دوستش دارم یا نه؟با هم قدم می زنیم با هم می خوابیـم دلم که می گیرد، آغوشش را بـــاز می‌کنـــــدو بر گونه‌ هایم بوسه می زند اما نمی‌دانم دوستش دارم یا نه؟! " تنهاییـــــم"  را می گویم...

پ.ن ۲:و تو هیچگاه نپرسیدی تکرار غریبانه ی روزهایت چگونه گذشت ...! و چه خوب که نپرسیدی.چرا که هر روز بدتر از دیروزو امروز بهتر از فرداست...و از این پس روزها سهم من سکوتی جانگاه  و سهم آینده ام در ابهامی ملال آور پیداست...